پرس و جوی تکراری
در پرس و جوی تکراری قسمت اعظم تلاش برای تبدیل یک نام بر عهده سرویس دهنده محلی است؛ این DNS حداقل به نشانی ماشین Root، به عنوان نقطه شروع نیاز دارد. وقتی یک تقاضای ترجمه نشانی به سرویس دهنده محلی ارسال میشود در صورتی که قادر به ترجمه نام به معادل نشانی آیپی آن باشد، معادل نشانی آیپی نام مورد نظر را به تقاضا کننده برمی گرداند. (این حالت وقتی است که سرویس دهنده محلی قبلاً آن نام را ترجمه و در یک فایل ذخیره کرده باشد.) در غیر این صورت سرویس دهنده محلی خودش یک تقاضا برای DNS سطح بالا ارسال میکند. این سرویس دهنده، نشانی ماشینی را که میتواند برای ترجمه نام مورد نظر مفید باشد، به سرویس دهنده محلی معرفی میکند؛ سرویس دهنده محلی مجدداً یک تقاضا به ماشین معرفی شده در مرحله قبل ارسال میکند.
در این حالت هم سرویس دهنده نام میتواند در صورت یافتن نشانی آیپی با آن نام حوزه، آنرا ترجمه کند و یا آنکه نشانی سرویس دهنده سطح پایینتری را به او برگرداند.
این روند ادامه مییابد تا DNS نهایی نام مورد نظر را به نشانی آیپی ترجمه نماید. برای درک بهتر از روند کار به شکل زیر دقت کنید. در این مثال فرض شدهاست که یک برنامه کاربردی با فراخوانی «تابع تحلیلگر نام»، تقاضای ترجمه نام www.microsoft.com را مینماید. مراحلی که انجام میشود به شرح زیر است :
- در مرحله اول برنامه کاربردی با فراخوانی «تابع تحلیل نام»، تقاضای ترجمه نشانی www.microsoft.com را برای سرویس دهنده محلی ارسال کرده و منتظر میماند.
- در مرحله دوم، سرویس دهنده محلی از سرویس دهنده Root (که حوزههای متفاوت را تفکیک میکند) نشانی ماشین یک DNS که متولی حوزه.com است را سؤال میکند.
- در مرحله سوم، نشانی سرویس دهنده مربوط به حوزه. com بر میگردد.
- در مرحله چهارم، سرویس دهنده محلی، از ماشین معرفی شده در مرحله قبلی، نشانی سرویس دهنده مربوط به حوزه Microsoft.com را سؤال مینماید.
- در مرحله پنجم فهرستی از سرویس دهندههای DNS مربوط به Microsoft.com بر میگردد.
- در مرحله ششم، سرویس دهنده محلی تقاضای ترجمه نشانی نمادین www.microsoft.com را از DNS متعلق به حوزه Microsoft.com میکند.
- در مرحله هفتم، معادل نشانی آیپی نام www.microsoft.com برمی گردد.
- در مرحله هشتم، نشانی آیپی خواسته شده در اختیار برنامه کاربردی قرار میگیرد.
پرس و جوی بازگشتی
در این روش هر گاه برنامهای بخواهد نشانی آیپی معادل یک نام مثل cs.yale.edu را بدست آورد، بگونهای که قبلاً اشاره شد، «تابع سیستمی تحلیل نام» را فراخوانی میکند. این تابع یک ماشین را بعنوان سرویس دهنده محلی از قبل میشناسد و بنابراین تقاضای تبدیل نام را به روش UDP برای آن ارسال کرده و منتظر جواب میماند (پاسخ نهایی DNS طبیعتاً باید یک نشانی ۳۲ بیتی معادل نشانی آیپی یک ماشین باشد)
دو حالت ممکن است اتفاق بیفتد :
ممکن است در بانک اطلاعاتی مربوط به سرویس دهنده محلی، نشانی آیپی معادل با آن نام از قبل وجود داشته و بالطبع به سرعت مقدار معادل نشانی آیپی آن بر میگردد.
ممکن است در بانک اطلاعاتی سرویس دهنده محلی، معادل نشانی آیپی آن نام وجود نداشته باشد. مثلاً سرویس دهنده محلی در بانک اطلاعاتی خودش معادل نشانی آیپی نام cs.mit.edu را نداشته و طبیعتاً نمیتواند آن را ترجمه کند.
در چنین حالتی سرویس دهنده محلی موظف است بدون آنکه به تقاضا دهنده خبر بدهد، خودش رأساً به سرویس دهنده سطح بالاتر تقاضای ترجمه نشانی بدهد. در این حالت هم DNS سطح بالاتر به همین نحو، ترجمه نشانی را پیگیری میکند. یعنی اگر معادل نشانی آیپی آن نام را داشته باشد آنرا برمی گرداند و در غیر اینصورت خودش از سرویس دهنده سطح پایینتر تقاضای ترجمه آن نام را مینماید و این مراحل تکرار میشود. در روش پرس و جوی بازگشتی ماشین سرویس دهنده محلی این مراحل متوالی را نمیبیند و هیچ کاری جز ارسال تقاضای ترجمه یک نشانی بر عهده ندارد و پس از ارسال تقاضا برای سرویس دهنده سطح بالا منتظر خواهد ماند.
بازهم تکرار میکنیم، روشی که DNS برای ترجمه نشانی بکار میبرد میتواند بدون اتصال (UDP) باشد که این کار به سرعت عمل ترجمه نشانی میافزاید.
دقت کنید که در روش پرس و جوی تکراری نسبت به روش پرس و جوی بازگشتی، حجم عمده عملیات بر عهده سرویس دهنده DNS محلی است و مدیریت خطاها و پیگیری روند کار ساده تر خواهد بود و روش منطقی تری برای بکارگیری در شبکه اینترنت محسوب میشود. روش پرس و جوی بازگشتی برای شبکههای کوچک کاربرد دارد. برای درک بیشتر این روش به شکل زیر دقت کنید.
پرس و جوی معکوس
فرض کنید حالتی بوجود بیاید که یک سرویس دهنده DNS، نشانی آیپی یک ماشین را بداند ولی نام نمادین معادل با آن را نداند. بعنوان مثال DNS مایل است بداند که چه نامی در شبکه اینترنت معادل با ۱۹۵.۱۳.۴۲.۷ میباشد.
در چنین حالتی مسئله کمی حادتر به نظر میرسد، چرا که برای ترجمه نامهای نمادین، چون این نامها دارای حوزه و زیرحوزه هستند، تحلیل نشانی ها سادهاست. ولی ترجمه نشانی آیپی به معادل نام حوزه، از چنین روابطی تبعیت نمیکند؛ بعبارت بهتر هیچ ارتباط مستقیم و متناظری بین نشانی های آیپی و اسامی انتخاب شده در اینترنت وجود ندارد. برای یافتن نامهای متناظر با یک نشانی آیپی باید یک جستجوی کامل و در عین حال وقت گیر، انجام بشود.
روش کار بدین صورت است که سرویس دهنده محلی یک تقاضا برای DNS متناظر با شبکهای که مشخصه آن در نشانی آیپی، مشخص شده، ارسال میکند.
بعنوان مثال نشانی آیپی شبکهای را ۱۳۸.۱۴.۷.۱۳ در نظر بگیرید، نشانی کلاس B و مشخصه آن ۱۳۸.۱۴.۰.۰ است. زمانی که مؤسسهای یک کلاس نشانی آیپی ثبت میدهد یک سرویس دهنده DNS، متناظر با شبکه خود ایجاد کرده و آنرا نیز معرفی میکند. سرویس دهنده محلی بایستی نشانی DNS متناظر با شبکه ۱۳۸.۱۴.۰.۰ را پیدا کرده و سپس برای آن یک تقاضا ارسال کند. DNS مربوط به این شبکه، براساس زیر شبکههایی که دارد، این سؤال را از طریق سرویس دهندههای متناظر با هر زیر شبکه پیگیری میکند. (چون هر زیر شبکه یک سرویس دهنده DNS مخصوص به خود دارد) نهایتاً یک نام نمادین حوزه معادل با آن نشانی آیپی بر خواهد گشت.
:: برچسبها:
روش های جستجو ,
روش های جستجو در دی ان اس ,
روش های جستجو در dns ,
روش جستجو در dns ,
,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0